‘’Mouwen opstropen en doen’’. Het antwoord dat de 54-jarige Herman Rijksen mij geeft, wanneer ik hem vraag naar wat hij onze generatie van young professionals mee zou willen geven. ‘’Als je wil dat iets verandert moet je ook durven handelen’’, vertelt de aandeelhouder en talent manager me wanneer hij in Zwitserland zit voor een opdracht. En dat is wat ik ook terugzie in zijn eigen leven. Hij legt me uit hoe hij de laatste jaren verandering heeft aangebracht in zijn gedrag wanneer het aankomt op bewuste keuzes maken omtrent duurzaamheid. Herman is het voorbeeld van hoe het anders kan en moet. Precies daarom zijn we YoungProfs gestart en daarom laten we Herman in dit artikel aan het woord. Hij vertelt in het gesprek onder andere over zijn drive en zijn kijk op het leven, de politiek en de maatschappij.
Karakter
Een bezige bij met veel kennis en wijsheid. Zo leer ik Herman kennen tijdens ons gesprek. Hij heeft verscheidene opleidingen gevolgd, waaronder communicatie, politicologie, nu filosofie en in 2019 nog een masterclass in Oxford. Ook zit hij graag met zijn neus in de boeken. Een leergierige man dus. Met alle kennis en levenservaring die hij heeft opgedaan kon hij me het een en ander vertellen over zijn visie op de wereld en het leven. Zo citeert hij de Vlaamse filosoof Jean Paul van Bendegem: ‘’Op enig moment, moet je je afvragen hoe je bent geworden wie je bent. Ik heb een leuke opvoeding gehad, veel vrijheid, veel geëxperimenteerd en ook foute keuzes gemaakt, maar ik heb wel veel veerkracht en doorzettingsvermogen’’, zegt hij vervolgens. Desondanks hebben ook een aantal mindere ervaringen hem getekend als mens, zoals het verlies van een van zijn kinderen. Hierdoor is hij gaan nadenken over wat nou echt belangrijk is. Veel zaken tegenwoordig vindt hij dan ook gelul en gezever: ‘’Neem een beetje verantwoordelijkheid en ga niet meteen piepen. Het leven is heel erg leuk, maarja dan moet je er wel een beetje je best voor doen.’’
Duurzaam
Die verantwoordelijkheid heeft Herman zelf zeker genomen wanneer het gaat om duurzaamheid. Hij wil graag dat er een toekomst is voor zijn kinderen en een wereld die langer meegaat dan nu. Twee jaar geleden zijn ze begonnen met het verduurzamen van hun huis. ‘’Maar…’’, zegt Herman, ‘’…als je voor A kiest moet je ook voor B kiezen’’. Hij verlangt ernaar om in congruentie te leven. Toen ze begonnen met zonnepanelen leggen en een totale isolatie, stonden er maar liefst vijf auto’s bij familie Rijksen thuis, want Herman is ook een liefhebber. Dat vond hij dan niet kunnen en dus moesten vier auto’s vertrekken. Naast het verduurzamen van het huis, kiest hij er ook voor om nauwelijks vlees te eten, veel met de fiets of het OV te gaan, weigert hij om te vliegen en haalt hij groenten bij de boer in Zeist. Daar is veel discipline voor nodig. Niet vliegen maakt zijn werk soms lastig en bovendien krijgt hij regelmatig kritiek. Vrienden doen er soms lacherig over, maar toch houdt hij voet bij stuk.
Maatschappelijke onvrede
Zijn zorg om de aarde en haar toekomst is dus groot en ook maakt Herman zich zorgen om de maatschappelijke onvrede die er vandaag de dag heerst. Volgens hem hebben veel mensen daarom afgelopen jaar extreemrechts gestemd. Hij stemde zelf voor het eerst op GroenLinks, maar begrijpt ook dat men ontevreden is. Mensen willen een andere richting op en gaan daarom proteststemmen uitbrengen, zoals op extreemrechts. Hij kan zich dat best voorstellen, niet gehoord worden, genegeerd worden als kiezer en dan is populisme een eenvoudige keuze. Het besef over klimaatverandering en de belangrijke rol van duurzaamheid is er volgens Herman dan ook nog niet genoeg. De klassieker ‘degenen die het al weten en begrijpen, die doen al wat’, gaat volgens hem op. Daarnaast is er een grote groep die wel wat zouden willen doen, maar de middelen simpelweg niet hebben. De rol van de overheid zou volgens Herman daarin veel groter moeten zijn.
Touwtjes in eigen handen
Wanneer ik hem vraag hoe hij het dan zou doen als hij de touwtjes in handen had, weet hij wel met een paar voorstellen te komen. Allereerst zou hij de kiesdrempel verhogen. Er is nu te veel versplintering, dus minder partijen zijn noodzakelijk. Verder hoort de Eerste Kamer weer als beoordelend orgaan te dienen en niet als politiek orgaan. Daarnaast vindt hij vitaliteit en voeding belangrijk en dat is onderdeel van ieders leven, dus de belasting daarop moet veel minder. Ook de verzekering zou daarin een rol kunnen spelen geeft hij aan. Er moet ook een groter sociaal vangnet komen voor mensen die het echt nodig hebben, de hypotheekrente moet stapsgewijs worden afgeschaft en kinderbijslag voor een inkomen van twee keer modaal is onnodig. Tenslotte zou hij de grote, vervuilende bedrijven veel zwaarder willen belasten.
Best een aantal ambitieuze plannen als je het mij vraagt. Maar ik ben ervan overtuigd dat hij het ver zou schoppen als hij het echt voor het zeggen zou hebben. Want zoals ik al benoemde in het begin is hij proactief ingesteld. ‘’Je moet bereid zijn om er ook iets voor te doen. Als je wil dat iets verandert, moet je ook durven handelen. Niet becommentariëren met allerlei theoretische modellen. Gewoon doen, mouwen opstropen en doen’’, aldus Herman.
Als laatste vraag ik hem hoe wij bij YoungProfs dan het verschil kunnen maken. Zijn antwoord? Trouw blijven aan je idealen. Het consequent doorleven van de waarden van de organisatie en niet verleid raken door commercie is volgens hem het allerbelangrijkste. Herman weet waar hij voor staat en heeft veel levenservaring en discipline waar iedereen van zou kunnen leren. Dat is de conclusie die ik trek na ons gesprek. Om zijn woorden kort samen te vatten: ‘’stroop je mouwen op, neem je verantwoordelijkheid, doe je best en blijf trouw aan je idealen’’.